Zajęcia dydaktyczne:

• Historia Litwy; Historia Litwy w XX i XX w.;
• Historia Białorusi;
• Kraje bałtyckie. Specyfika regionu;
• Mniejszości narodowe w krajach bałtyckich;
• Stosunki Polski z krajami bałtyckimi;
• Dzieje obszaru postradzieckiego (1917-1990);
• Konwersatorium wschodoznawcze.

Zainteresowania badawcze:

• lituanistyka,
• historia Europy Wschodniej, a konkretniej: historia nowożytna i najnowsza Litwy, historia Wielkiego Księstwa Litewskiego, dzieje szlachty żmudzkiej, Polacy na Uniwersytecie Dorpackim w latach 1802-1918, stosunki polsko-litewskie od średniowiecza.

Udział w grantach i projektach badawczych:

• Litwa na przełomie średniowiecza i nowożytności 91492-1569), 2001-2002

Najważniejsze publikacje

•  Żmudź w XVII i XVIII w. Zaludnienie i struktury społeczne, 1985 r.
• Diecezja żmudzka od XV do początku XVII w. Ustrój, 1992; Uposażenie, 1992 (wydane osobno).
• Litwa współczesna, 1992 r.
• Burza koronacyjna. Dramatyczny fragment stosunków polsko-litewskich w XV wieku, 1998
• Dzieje stosunków polsko-litewskich od czasów najdawniejszych, Tom 1, 1998 r.
• Litwa na przełomie średniowiecza i nowożytności (1492-1569), 2002 r.
• Dzieje stosunków polsko-litewskich, Tom 2: Od Krewa do Lublina, 2007 r.
• Geografia histo0ryczna W. Księstwa Litewskiego. Stan i perspektywy badań, 2007 r., II wyd. 2012 r.
• Metryka Litewska. Rejestry podymnego W. Ks. Litewskiego. Księstwo Żmudzkie 1690 r., 2009 r.
• Herbarz szlachty żmudzkiej, Tomy 1-4, 2015 r.

Przynależność do towarzystw naukowych i innych stowarzyszeń:

Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk

Praca doktorska: tytuł, promotor, rok obrony i Rada która stopień nadała, recenzenci,
Zaludnienie, struktura społeczna i podziały administracyjno-terytorialne Żmudzi w XVII i XVIII w. Promotor: prof. dr hab. Jerzy Ochmański, 1983 r., Rada Wydziału Historyczno-Filozoficznego UAM. Recenzenci: Prof. dr hab. Henryk Łowmiański i Juliusz Bardach.

Praca habilitacyjna: tytuł publikacji, rok kolokwium i Rada która stopień nadała, recenzenci
Diecezja żmudzka od XV do początku XVII w. Ustrój i uposażenie, 1993 r., Rada Wydziału Historycznego UAM. Recenzenci: Prof. dr hab. Stanisław Alexandrowicz i Marian Banaszak

Tytuł profesorski
1999 r.
Obecnie pełnione funkcje: członkostwo towarzystw, rad naukowych, redakcji etc.
Członek redakcji czasopism litewskich: „Lietuvių katalikų mokslo akademijos metraštis” i „Karo archyvas”.

Nagrody, wyróżnienia, honorowe członkostwa
Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego III stopnia z 1986 r., Srebrny Krzyż Zasługi.

UWAGA: informacje mają dotyczyć całej kariery naukowej pracownika

II. BIBLIOGRAFIA

2010

• Historia Litwy. Od czasów najdawniejszych do 1795 r. Artykuł recenzyjny, „Przegląd Humanistyczny”, 2010 nr 2 s. 95-106.
• 2. (rec.) A. Rachuba, J. Kiaupiene, Z. Kiaupa, Historia Litwy. Dwugłos polsko-litewski, Warszawa 2008 [W;] „Przegląd Humanistyczny”, 2010 nr 5/6 s. 189-192.
• Współdziałanie wojskowe Polski i Litwy w obronie kresów południowo-wschodnich obu państw (do 1569 r.) [w:] Poznań-Wilnu. Studia historyków w roku tysiąclecia Państwa Litewskiego, Poznań 2010 s. 15-47.
• Redakcja (wspólnie z Piotrem Kraszewskim): Studia z dziejów Europy Wschodniej. Księga Pamiątkowa dedykowana Prof. Arturowi Kijasowi w 70. rocznicę urodzin, Poznań 2010.
• Słowo o Jubilacie, tamże, s. 5-12.
• "Był na Żmudzi możny ród Billewiczów”. Zarys genealogii jednego rodu (XV-XIX wiek) [w:] tamże, s. 79-98.
• Jerzy Ochmański [w:] Wybitni historycy Wielkopolscy. Pod redakcją Jerzego Strzelczyka, Poznań 2010 s. 616-632 (artykuł).
• Szczepański Aleksander Roman [w:] Polski Słownik Biograficzny, Wrocław 2010 z. 193 s. 311-313.

2011

• Początki genealogii rodu Piłsudskich [w:] Przez kresy i historię po obrzeża polityki. Prof. Marcelemu Kosmanowi w półwiecze pracy naukowej, Toruń 2011 T. 1 s. 86-94.

2012

• Geografia historyczna Wielkiego Księstwa Litewskiego. Stan i perspektywy badań, wydanie 2 poprawione i uzupełnione, Poznań 2012, Wydawnictwo Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk, ss. 200.
• (rec.): Akta zjazdów stanów W. Ks. Litewskiego. Oprac. Henryk Lulewicz, Warszawa 2009, [w:] „Kwartalnik Historyczny”, R. 119 nr 1 s. 150-154.
• (rec.) S. Vaitkevi
  ius, Stanislovas Narutavi
  ius. Signataras ir jo laikai, Vilnius 2012 [w:] „Zapiski Historyczne”, R. 77: 2012 nr 4 s. 178-183.

2013

• Szokalski Kazimierz [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 48 z. 4 (199): 2013 s. 481-482.
• Sztejnike Jakub [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 49 z. 1 (200): 2013 s. 93-94.
• Szulc Stefan [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 49 z. 2 (201) s. 252-254.
• Unia horodelska w histo0riografii litewskiej, „Zeszyty Historyczne”, T. 78 z. 3 s. 59-65.

2015

• Herbarz szlachty żmudzkiej, T. 1 ss. 683.
• Herbarz szlachty żmudzkiej, T. 2 ss. 523.
• Herbarz szlachty żmudzkiej, T. 3 ss. 443.
• Herbarz szlachty żmudzkiej, T. 4 ss. 697.
• Unia polsko-litewska w latach 1569-1795 [w:] Unia w Horodle na tle stosunków polsko-litewskich. Od Krewa do zaręczenia wzajemnego Obojga Narodów, Warszawa 2015 s. 285-296.

III. Książki

• Herbarz szlachty żmudzkiej to program badawczy nad dziejami szlachty żmudzkiej,
  pomyślany jako dzieje poszczególnych osób, rodzin i rodów w określonym czasie i terytorium. Okres ten zaczyna się w końcu XV wieku, kiedy można wyodrębnić zbiorowość bojarów (szlachty żmudzkiej) i trwa aż do końca XIX i początku XX wieku, kiedy ostatecznie zniknęła szlachta jako grupa społeczna. Ze względu na tak obszerne ramy chronologiczne cały program został podzielony na 2 etapy. W pierwszym etapie zasadniczo zajęto się okresem najstarszym mniej więcej do końca XVII w. Jego owocem jest 6 tomów: 4 ukazały się do końca 2015 r., pozostałe 2 mają wyjść w pierwszych miesiącach 2016 r. Z kolei drugi etap pracy obejmie czasy późniejsze, tj. XVIII i XIX stulecia, i jest zaplanowany na około 4 lata pracy.
  Żmudź jest wdzięcznym przedmiotem badań jako pewna wyodrębniona część Litwy, przylegająca do Morza Bałtyckiego i oddzielona od pozostałej części Litwy niewielką rzeką Niewiażą oraz wyróżniająca się swoją specyfiką.
  Wydanie I Warszawa 2015
  ISBN 978-83-7181-896-7 (całość)
• Dzieje stosunków polsko-litewskich od czasów najdawniejszych to program niezakończony. W planach było opracowanie dziejów stosunków między Polską a Litwą od czasów najdawniejszych przynajmniej do końca XVIII w. Do tej pory zrealizowałem tylko niewielką część: tom 1 pt. Trudne początki objął okres do zawarcia unii krewskiej w 1385 r. (wydany w 1998 r.) i część 1 tomu drugiego pt. Od Krewa do Lublina (wydany w 2007 r.), który objął okres tylko do 1492 r. Planowana jest część 2 tego toku, obejmująca lata 1492-1569. Jakąś namiastką jest wydana monografia dziejów Litwy w tym okresie, gdzie dość obszernie zostały przedstawione stosunki polsko-litewskie. Niemniej jednak plan ten czeka na swoją realizację.
  Tom 1: Wydanie 1 Poznań 1998 ss. 304
  ISBN 83-232-0839-5
  Tom 2 cz. 1: Wydanie I Poznań 2007 ss. 935
  ISBN 978-83-7177-569-7
• Litwa współczesna to jakby kompendium wiedzy o Litwie w przełomowym dlań okresie końca lat 80. i początku 90. XX wieku. To wtedy Litwa wybijała się na niepodległość spod ponad półwiekowej okupacji radzieckiej. W 2.dziesięcioleciu XXI wieku na pewno trochę praca ta straciła na aktualności, ale jest tu nadal sporo materiału do poznania tego kraju: tak nam bliskiego i jednocześnie dalekiego. Większość problemów dnia obecnego i stosunków polsko-litewskich znajduje bowiem korzenie w niedalekiej przeszłości.
  Wydanie I Warszawa-Poznań 1992 ss. 400, mapa Litwy.
  ISBN 82-01-10667-0
• Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Księstwo Żmudzkie 1690 roku to wydawnictwo źródłowe podatku podymnego ze Żmudzi z 1690 r. W praktyce jest to spis całej szlachty na Żmudzi wraz z miejscowością, w której mieszkali i z liczbą poddanych chłopów, o ile takowych posiadali. Jest to cenne źródło nie tylko dla celów podatkowych i demograficznych, ale również dla poznania samej szlachty.
  Wydanie I Warszawa 2009 ss. 318, mapa Żmudzi
  ISBN 978-83-7543-106-3
• Paleografia ruska to tradycyjna polska nazwa nauki pomocniczej historii, zajmującej się prawidłowościami rozwoju cyrylicy, pisma słowiańskiego stworzonego w Bułgarii w końcu IX wieku, dzięki któremu mamy dostęp do imponującej spuścizny piśmienniczej Słowian Wschodnich. Pismo to w swojej tysiącletniej historii przechodziło różne koleje losu. Adaptowane do języków Słowian południowych i wschodnich, w XVIII wieku stało się podstawą do opracowania alfabetu rosyjskiego, który z kolei stał się wzorem dla kilkudziesięciu alfabetów, stosowanych zarówno do wielu języków słowiańskich (rosyjski, ukraiński, białoruski, serbski, bułgarski, macedoński), jak i niesłowiańskich narodów Związku Radzieckiego i Mongolii. Do XVII wieku cyrylica była pismem stosowanym w W. Ks. Litewskim i na ziemiach ruskich Królestwa Polskiego.
  Książka ta powstała z chęci przedstawienia polskiemu czytelnikowi w miarę pełnego obrazu dziejów paleografii ruskiej jako dyscypliny naukowej, a jednocześnie stworzenia nowego podręcznika do praktycznej nauki czytania rękopisów cyrylickich od najdawniejszych po te, które pochodzą z XX wieku. Tylko posiadanie takich umiejętności pozwoli na rozumienie i samodzielne poznawanie rękopiśmiennego dorobku naszych wschodnich sąsiadów, Białorusinów, Rosjan i Ukraińców, posługujących się pismem pochodzenia cyrylickiego, oraz czytanie i interpretację rękopisów cyrylickich powstałych na terytorium dawnej Rzeczypospolitej i akt biurokracji rosyjskiej działających na ziemiach polskich w okresie zaborów. Aby zadania te bardziej przybliżyć czytelnikowi polskiemu, treść została wzbogacona o inne nauki pomocnicze stanowiące odrębne dyscypliny, chronologię, metrologię i dyplomatykę, w zakresie odnoszącym się do obszaru wschodnio-słowiańskiego. ISBN serii: 978–83–7181–533–1
  wydanie I, Warszawa 2015
  Format A4, s. 612, il. liczne
  ISBN: 978-83-7181-874-9